نجوای منتظر

حضرت امیرالمومنین( ع):

آه،چقدر مشتاقم او را ببینم.!

این کلام را حضرت امیرالمومنین علی ( ع) پس از بیان فتنه ها و آشوب ها ویاد

از خصلت های امام عصر ارواحنا فداه بیان نمودند:

هاه_ واوما بیده الی صدره_ شوقا الی رویته.( بحارالانوار۱۱۵/۵۱)

آه_ واشاره به قلب مبارک خودشان نمودند_ چقدر مشتاقم اورا ببینم!

زیرا آن بزرگوار با علم احاطه ای که دارا بودند میدانستند،فتنه هایی که سقیفه

نشینان در سقیفه بذر آن را افشاندند،همچنان ادامه خواهد یافت و آتش و دود

آن،سراسر گیتی را تا زمان های دور،سیاه خواهد نومد و سیه روزی و بد بختی

همه ی مردمان جهان را فرا خواهد گرفت و اینظلم ها و جنایات همچنان ادامه

میابد،تا آن روز که منتقم آل محمد( ص) حضرت امام عصر ارواحنا فداه همراه

با سیصدو سیزده تن شخصیت خود ساخته_ که امر ولایت در جان و دل آنان

ریشه دوانده است،و تعدادی دیگر از مونان،از کنار خانه ی خدا قیام نمایند،و

انتقام همه یمظلومین جهان را از همه ی ستمگران بگیرند.

اگر در روز تاریک سقیفه یاورانی از جان گذشته در کنار وجود مقدس اول مظلوم

عالم،حضرت امیرالمومنین( ع) می بودند،دشمنان نمی توانستند خانه ی وحی را

به آتش کشیده و ریسمان به گردن امیر عالم هستی افکنده و چهره ی ماه راکبود

کنند.

حضرت امیرالمومنین( ع) در یکی از خطبه های خود می فرمایند:

( هنگامی که مخالفان،خلافت را_ که حق من بود_ غصب کردند،در کار خویش)

اندیشهکردم؛ دیدم در آن هنگام به غیر از اهل بیت خود یاوری ندارم،راضی نشدم

که آنها کشته شوند،و چشمی که خاشاک در آن رفته بود برهم نهادم؛ با این که

استخوان گلویم را گرفته بود،آشامیدم؛وبر گرفتگی راه نفس

( از بسیاری غم و اندوه) و بر چیز های تلختر از طعم علقم( که گیاهی است بسی

تلخ) شکیبایی نمودم( نهج البلاغه فیض الاسلام: خطبه۲۶ ص۹۲)

آری،مظلوم ترین فرد جهان هستی پس از بیان همه ی ستم هایی که بر او روا

شده ،آنگاه که از فتنه های آینده یاد میکند و نام پایان دهنده ی همه ی ظلمها

و ستمها را به زبان جاری میسازد می فرمایند:

آه! چقدر مشتاقم اورا ببینم.

(بر گرفته از صحیفه مهدیه)