نجوای منتظر

کسی یک روز می آید تا تمام فاصله ها و دوست نداشتن ها

را بشکند…..ومن آن روز همه ی چشم به راهی هایم را که زیر

پلک های بغض کرده پنهان کرده ام،روی شانه اش خالی

می کنم.ما هزارو اندی سال طعم غم غروب جمعه را

چشیده ایم.روز ها کشنده است بی تو…..« غیبت» آزمایشی

« الهی» ست که ما آدم هایی که سر خودمان را خیلی شلوغ

کرده ایم،برای دل مان وقت بگذاریم….ما ذهن کودکان مان

را به نام پر امید تو زینت داده ایم و ایمان داریم به یک

روشنایی دل انگیز که تو پناه همه ی بی پناهان می شوی،

آری! کسی یک روز می آید….